Vandaag gaan we ervoor. We gaan de Etna van dichtbij bekijken. Onze dochter Maaike roept over de Whatsapp: Niet naar de vulkaan gaan! Ze vind het maar niets dat we een actieve vulkaan gaan bezoeken maar ik vind het geweldig leuk. De Etna staat er erg rustig en vredig bij. De dag begint qua weer prachtig maar helaas ging dat veranderen.

We rijden een klein stukje terug naar de Catania regio want de Etna ligt in de regio Catania. Gelukkig zitten we er niet ver vandaan. In de verte zien we de top met de bekende rookpluim. De Etna heeft inmiddels vijf kraters waarvan de nieuwe zuid oostkrater de nieuwste en actiefste is. De Etna zakt langzaam richting de grote stad Catania. Deze stad is een paar honderd jaar geleden ernstig getroffen door een lava uitbarsting van de Etna en nu neemt die dreiging ook weer toe. De berg zakt naar Catania richting zee en de nieuwe zuidoost krater is daar het recentste bewijs van. Die ontstond na de laatste grote uitbarsting in 2009 waarbij de zuidoost helling openscheurde en er een nieuwe krater lava spuwde. Inmiddels heeft deze krater de berg alweer hoger gemaakt maar beweegt de berg zich steeds meer richting Catania en de zee.

We besluiten de Noord route te nemen en dat bleek een goede beslissing want het was in dit dal nog prachtig weer. We konden de Etna bordjes Nord volgen via Linguaglossa. Je rijdt dan een prachtige route waarin je de vulkaan steeds dichter nadert en uiteindelijk door een groot kastanjebos rijdt op de slingerende Maraneve route. Deze prachtige bosroute laat je de berg oprijden door dennenbossen en steeds verandert landschap. Op een goed moment kom je op een reusachtige splitsing waar je de afslag Piano (verdieping) Provenzana kan nemen. Hadden we die maar gelijk genomen die dag... (daarover meer later).

We rijden langs woeste gestolde lavastromen van de grote uitbarsting van 2002. Het ligt er nog vers alsof het vorig jaar was. De krullen en scherpe randen met weinig begroeiing verraden de jonge leeftijd van deze lavastromen die je overal langs de route telkens weer tegenkomt. Indrukwekkende lava velden afgewisseld in kleuren en korstmossen als je hoger in het landschap komt. Het wordt steeds kouder naarmate je hoger komt en een jas en lange broek zijn wel een aanrader als je echt omhoog wilt gaan. Evenals goede loopschoenen.

Al snel zakt de temperatuur naar de 15 graden en hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. We komen boven de boomgrens en het is hier heerlijk koel. We besluiten naar de zuidzijde door te rijden via Milo en Zafferena. We hadden gelezen over een kabelbaan naar boven en we gaan kijken of dit gaat lukken. We zien namelijk steeds meer wolken de top bedekken en naarmate we verder rijden (je bent zo een uur kwijt in deze bergachtige omgeving), hoe donkerder en dreigender het weer wordt. We zien al snel dat de top vol mist en wolken hangt en besluiten terug te keren naar Piano Provenzana omdat het daar aan de noordzijde wel goed weer was.

Terug aangekomen op de grote splitsing nemen we de rechter afslag. Ook hier pakken wolken zich samen en we rijden omhoog naar de voet van de vulkaan. We treffen daar een redelijk verlaten wintersportgebied aan met een restaurant annex skihut en een station waar gidsen zijn en je met 4x4 wiel aangedreven busjes naar boven naar de kraters kan. We willen graag de 3300 m tour boeken van twee en half uur maar helaas, deze wordt vanmiddag gecanceld. De tour die onderweg is, is ook onverrichterzake terug naar beneden aan het komen want de wolken zijn te dik, het wordt gevaarlijk op de berg. Misschien morgen??

We bewonderen het woeste landschap wat we hier bij de voet van de vulkaan aantreffen. Bomen die als kale luciferhoutjes zijn afgebroken en zijn meegesleurd in de lavastromen laten een verraderlijk verleden zien waar ze hebben moeten wijken voor vurige natuurkrachten.

De lava flow map komen we bij diverse schuilhutten onderweg tegen. Hij laat duidelijk zien waar de recentste lavastromen zijn geweest die we onderweg zijn gepasseerd. Het is bijzonder om zo dichtbij een vulkaan te zijn en alles in werkelijkheid te aanschouwen en gewoon in de lavavelden te lopen. Het is wel raadzaam om niet alleen deze bergen in te trekken, richting de top. De lava velden zijn verraderlijk scherp, ruig en woest. Je moet de weg kennen om hier veilig doorheen gaan. De gewone asfaltwegen kun je gerust zelf rijden die zijn goed te doen. Je kan je hiermee een dure excursie uitsparen als je zelf een auto hebt.

We verlaten de Etna en bewonderen haar later op de avond vanuit een restaurantje op de kaap in Taormina. De top is dan weer wolkenvrij en de rookpluim is weer zichtbaar. Helaas zijn er geen avondexcursies maar we genieten tijdens een heerlijk diner voor twee buiten op de kaap van de pracht van de vulkaan.